YUSUFELİ

ARTİN İLİ YUSUFELİ İLÇESİ
YUSUFELİ İLÇE TANITIM
yusufeli
artvin yusufeli
yusufeli artvin

 yusufeli resimler
yusufeli fotoğraflar
yusufeli manzaralar
yusufeli görüntüler
yusufeli haber
yusufeli harita
yusufeli video
yusufeli spor
yusufeli turizm
yusufeli otel
yusufeli yurt
yusufeli pansiyon
yusufeli konaklama
yusufeli konut
yusufeli emlak
yusufeli daire
yusufeli arsa
yusufeli baraj
yusufeli toki
yusufeli lojman
yusufeli kiralık
yusufeli satılık
yusufeli sağlık
yusufeli hastahanesi
yusufeli devlet hastahanesi
yusufeli kaymakamlık
yusufeli belediye
yusufeli nüfus
yusufeli emniyet
yusufeli meb
yusufeli eğitim
yusufeli okul
yusufeli kurs
yusufeli lisesi
yusufeli ekonomi
yusufeli sanayi
yusufeli ticaret
yusufeli tarım
yusufeli hayvancılık
yusufeli pirinç
yusufeli zeytin
yusufeli dernek
yusufeli yemekleri
yusufeli dağları
yusufeli akarsuları
yusufeli yaylaları
yusufeli barajları
yusufeli doğa
yusufeli gezi
yusufeli tatil
yusufeli kültür
yusufeli sanat
yusufeli

YUSUFELİ TANITIM

Yusufeli, rafting ve diğer su sporları, trekking, dağcılık, av turizmi, kampçılık, fotoğrafçılık, böcekçilik, kelebekçilik, çiçekçilik gibi turizm çeşitlerinin hepsine birden sahip olması ve bunların yanı sıra çok sayıdaki tarihi eserleri, muhteşem doğa güzellikleri ile ender bulunan mükemmel bir turizm yöresidir.

Doğal güzellikleri, tarihi ve mimarı dokusuyla doğal ve eşsiz bir turizm cenneti olan ülkemizde Yusufeli'nin de payı küçümsenemeyecek derecede büyüktür.

YUSUFELİ RESİMLERİ
YUSUFELİ FOTOĞRFLARI
YUSUFELİ TANITIM
YUSUFELİ TURİZİM
YUSUFELİ HORON BAR
YUSUFELİ RAFTİNG
YUSUFELİ TABİAT

YUSUFELİ GÖRSELLER
YUSUFELİ
ARTVİN YUSUFELİ
YUSEFELİ İLÇE TARİHİ

İilçenin tarihi geçmişi Eskiçağ dönemine kadar gitmektedir. Ancak asil mimarı yapılaşması orta çağ döneminde bölgeye hakim olan Bağratlılar'ca gerçekleştirildiği görülmektedir.

 Hıristiyan Bağratlılar zamanından günümüze başta manastırlar olmak üzere bir çok kale ulaşmıştır. XVI.Yüzyıldan sonra Osmanlı topraklarına dahil edilen ilçede bu kez Türk-İslam eserleri yapılmaya başlanmıştır. Osmanlı çağının en önemli yapılar camilerdir. Azda olsa sivil mimarı örneklerinden olan evlere rastlanmaktadır.

Yusufeli, rafting ve diğer su sporları, trekking, dağcılık, av turizmi, kampçılık, fotoğrafçılık, böcekçilik, kelebekçilik, çiçekçilik gibi turizm çeşitlerinin hepsine birden sahip olması ve bunların yanı sıra çok sayıdaki tarihi eserleri, muhteşem doğa güzellikleri ile ender bulunan mükemmel bir turizm yöresidir.Doğal güzellikleri, tarihi ve mimarı dokusuyla doğal ve eşsiz bir turizm cenneti olan ülkemizde Yusufeli'nin de payı küçümsenemeyecek derecede büyüktür.

İilçenin tarihi geçmişi Eskiçağ dönemine kadar gitmektedir. Ancak asil mimarı yapılaşması orta çağ döneminde bölgeye hakim olan Bağratlılar'ca gerçekleştirildiği görülmektedir. Hıristiyan Bağratlılar zamanından günümüze başta manastırlar olmak üzere bir çok kale ulaşmıştır. XVI.Yüzyıldan sonra Osmanlı topraklarına dahil edilen ilçede bu kez Türk-İslam eserleri yapılmaya başlanmıştır. Osmanlı çağının en önemli yapılar camilerdir. Azda olsa sivil mimarı örneklerinden olan evlere rastlanmaktadır.

İlçemizin ilk kuruluşu Erzurum sancağına bağlı 1879 yılında “Kiskim” (Bugünkü Alanbaşı Köyü) adı ile gerçekleştirilmiş, kaza merkezi bir müddet sonra Öğdem'e nakledilmiştir. 1894 yılında Ersis'e (Bugünkü Kılıçkaya Beldesi) getirilmiştir. 26 Haziran 1926 tarih ve 877 Sayılı Kanunla Öğdem'e nakledilerek Artvin'e bağlanmıştır.1933 yılında Artvin'in Kaza olmasıyla Yusufeli İlçesi tekrar Erzurum'a bağlanmıştır. 1936 yılında merkezi Artvin olmak üzere kurulan o günkü adı ile Çoruh Vilayetine bağlanmış ve neticede; 16 Şubat 1950 Tarih ve 3531 Sayılı Kanunla bugünkü yerine nakledilerek Yusufeli İlçe Merkezi haline getirilmiştir. İlçemiz bugünkü adını 1912 yılında Dahiliye Vekaletinin emri gereğince “Kiskim ve Keskin” isimleri karıştırıldığından Veliaht Yusuf İzzettin Efendi' nin ismine izafeten almıştır.

            

İlçemizin ilk kuruluşu Erzurum sancağına bağlı 1879 yılında “Kiskim” (Bugünkü Alanbaşı Köyü) adı ile gerçekleştirilmiş, kaza merkezi bir müddet sonra Öğdem'e nakledilmiştir. 1894 yılında Ersis'e (Bugünkü Kılıçkaya Beldesi) getirilmiştir. 26 Haziran 1926 tarih ve 877 Sayılı Kanunla Öğdem'e nakledilerek Artvin'e bağlanmıştır.1933 yılında Artvin'in Kaza olmasıyla Yusufeli İlçesi tekrar Erzurum'a bağlanmıştır. 1936 yılında merkezi Artvin olmak üzere kurulan o günkü adı ile Çoruh Vilayetine bağlanmış ve neticede; 16 Şubat 1950 Tarih ve 3531 Sayılı Kanunla bugünkü yerine nakledilerek Yusufeli İlçe Merkezi haline getirilmiştir. İlçemiz bugünkü adını 1912 yılında Dahiliye Vekaletinin emri gereğince “Kiskim ve Keskin” isimleri karıştırıldığından Veliaht Yusuf İzzettin Efendi' nin ismine izafeten almıştır.

Yusufeli, Artvin iline bağlı bir ilçedir. İlçe, Artvin il merkezinin güneybatısında yer alır. Artvin kentine olan uzaklığı yaklaşık 104 km olup ulaşım Erzurum-Artvin karayolu ile sağlanır. İlçe Erzurum'a ise 139 km mesafededir,Yusufeli kültürü Artvin'in merkez,Ardanuç,Ardahan(merkez),Posof,Hanak ilçeleriyle aynı olup Erzurum'un Uzundere,Tortum,Oltu,Olur ilçeleriyle ise yakın kültüre sahiptir.

YUSUFELİ GENEL GÖRÜNÜM

İlçe merkezi, Çoruh Nehri ile Barhal Çayı’nın birleştiği bir vadide kurulmuştur. Doğusunda Erzurum’un Olur ve Oltu ilçeleri, güneyinde Erzurum’un Tortum, Uzundere ve İspir ilçeleri, batısında Rize’nin Çamlıhemşin ve Ardeşen ilçeleri, kuzeyinde ise Artvin merkez, Arhavi ve Murgul ilçeleri yer alır.

Denizden yüksekliği 560 m olup yüzölçümü 2327 km²'dir. İlçenin yüzey şekillerini genellikle doğu–batı doğrultusunda uzanan dağlarla, bu dağları birbirinden ayıran vadiler meydana getirir.

 Yusufeli coğrafi konum itibarı ile çok engebeli, dağlık bir alana sahiptir.Düzlükler yok denecek kadar azdır. Halk geçimini tarım ve hayvancılıkla sağlamakla birlikte "gurbetçilik" en önemli geçim kaynaklarındandır. Coğrafyanın dağlık ve işlenebilir toprağın çok kıt oluşu, halkı gurbetçiliğe zorlamıştır. İlçede sanayi tesisi ve istihdam yaratacak sektör yoktur.En meşhur yemeği Yusufeli Cağ Kebabı'dır.

Halk müzikleri; halk oyunları, bar oyunları ve artvin (ahıska)kafkas dansları üzerine kurulmuştur.

TARİHİ KÖPRÜ YUSUFELİ
Başlıca müzik aletleri tulum, zurna, asma davul,akerdiyon dur .yusufelinin bazı köylerinde geleneksel olarak(karadeniz bölgesinin oyunu olduğu için) karadeniz horonu da oynanır,Yusufelili Kıpçak Türklerinin bir kısmı öz Kafkas Kültürünü kaybetmiş ve Gürcü kültürünü benimsemiştir fakat Kıpçak Türk Kimliklerini koruyabilmişlerdir.

YUSUFELİ HALK OZANLARI AŞIKLAR
Halk Ozanları

Yusufeli'li Aşık ve Halk Şairleri

Artvin'de bugüne kadar tespit edilebilmiş olan âşık ve halk ozanlarının sayısı 100'ü aşkındır. Çoruh Vadisi ve bu vadi boyunca yer alan Yusufeli köyleri ise Türkiye'de âşıklık geleneğinin en yoğun şekilde yaşandığı ve yaşatıldığı yörelerin baştnda gelmektedir. Yusufeli'nin yalnızca Esenyaka köyünden 14 âşık ve halk ozanının yetişmiş olması bunun en güzel kanıtıdır. İlçemiz kültürü içerisinde çok önemli bir yere sahip olan âşıklık geleneği, son yıllarda tüm yurdumuzda olduğu gibi ne yazık ki ilçemizde de hak ettiği rağbeti ve ilgiyi görememektedir.

ÖZ TÜRKLER
Teknolojinin gelişmesiyle birlikte kitle iletişim araçlarından özellikle televizyonun yaygınlaşıp, insanları kendisine mahkûm eder duruma gelmesi, asırlardır süregelen âşıklık kültürümüzü olumsuz yönde çok derinden etkilemiş ve maalesef neredeyse yok olma seviyesine getirmiştir. Zengin bir kültüre sahip ilçemizde, bu kültürün önemli unsurlarından olan âşık edebiyatı ve âşıklık geleneğinin gelecek yıllarda hak ettiği ilgiye yeniden kavuşmasını umuyor ve gençlerimizin bu konuda daha duyarlı olmalarını, bu kültür değerlerimizin büsbütün unutulmamasını diliyoruz.

Aşıklarımızdan bazıları:

AŞIK AYDIN KARASÜLEYMANOĞLU

Çoruh’un üstüne setler çekilir

Bulanık suları durulur sanma

Gönlümüze şimdi hasret ekilir

Kökleri bir ömür sökülür sanma

AŞIK AZMİ

Yer tuttu özümde sevda ateşi

Yaktı hasret, canda hal viran oldu

Açar mı laleler ezel baharda

Kurudu bağlarda gül viran oldu

AŞIK FAHRİ

İnsanlar bozuldu lisanlar kaba

Nezaketli şirin dil aradım yok

Evliya da olsa gözlüyor çaba

Doğru gitmek için yol aradım yok

AŞIK HUZURİ

Bilmem gül nerede sümbül nerede

Yok yere ah çeker bülbül nerede

Eyvah ben nerede gönül nerede

Sevimli bayramlar matemdir bana

AŞIK İKRARİ

Âşıklar zikreder doğru yolunu

N’eylemeli ağam dünya malını

Ak alnın üstünde zülfün telini

Tarak vurup zülfün tarıyalım mı?

AŞIK İZHARİ

Kalktı büyük küçük zaman bozuldu

Lezzet-i dünyanın tadı kalmadı

Edep hâya düğüm gibi çözüldü

Nâmahrem, yabancı, yadı kalmadı

Kemal Tabak

Gitti aklım,oldum ben bir divane

Dert elinden gönlüm hep pare pare

Çok yalvardım, sözüm geçmez o yâre

Dert beni eyledi böyle avare

Keşfî

Gel gönül sabreyle derd ü belaya

Sabır gibi derde derman bulunmaz

Gece gündüz yalvar gani Mevlâ’ya

Anın gibi tertip erkân bulunmaz

AŞIK KÜTAHİ
Kütahi (Aşık Ahmet)

Felek bugün beni saldı efkâra

Ayrıldım yârimden kan ağlar gönül

Bir yârin ateşi vardır serimde

Onun için bugün kan ağlar gönül

AŞIK MAHİRİ
Mahiri

Vilayet Erzurum, kaza Livane

O yâr beni sevdi, bilmem ele ne?

Razıyım taksimi bana verene

Dünyada vatana İphan dediler

AŞIK MUHİBBİ
Muhibbî

Cahile eylesem dilden nasihat

Gûş verip birini tutmaz Efendi

Âşık olan söyler Hak kelâmını

Bir sözüne yalan katmaz Efendi

AŞIK ÖZERİ
Özerî

Yine bahar geldi bulandı sular

Derin derelerden seller coş verir

Türlü nebattan gider uykular

Yeşillenir çayır çimen baş verir

AŞIK PERDAHİ
Perdahî

Yüklandum eşşâgi gayet ağirdur

Çağirsam eşitmaz kulak sağirdur

Korkhma eşşak sana mezar hazirdur

İntikam almadan olma eşşâgum

AŞIK PERVANİ
Pervani

Aldanma dünyanın saltanatına

Ömür gelir geçer tufan olursun

Güvenme gençliğine şecaatine

Soyunur cesedin üryan olursun

AŞIK SEFİLİ
Sefilî

Artık gün kavuştu hep kuşlar öter

Bu dağı aşmanın zamanı geldi

Çok vakitler geçti, söz sohbet yeter

Yollara düşmenin zamanı geldi

AŞIK YARİMİ
Yarımî

Düşürdü çekti torunu bana hal etti felek

Mail edip kendisine yaman kul etti felek

Esir-i gurbet eyledi düşürdü derde beni

Akıttı gözüm yaşını sanki kul etti felek

TANDIRDA KETE
AŞIK ZUHURİ
Zuhurî

Sorman arkadaşlar garip halimden

Ömrümü gurbette bitirdim geldim

Şeyda gibi ayrı düştüm gülümden

Beraber her gamı getirdim geldim

Diğer Aşıklarımız

Şerifî, Esmahan, Mehmet, Hayatî, Nutkî, İbrahim Vehbi, İlhamî, Dehanî, Mihmanî, Meftunî, Devranî, İznî, Derya, Hulusî, Ummanî, Esma Sultan, Aşık Ahmet, Delikara, Nihani, Mehmet GÖKALP...

Kaynak: Taner Artvinli

YUSUFELİ HALK OYUNLARI

ERKEK GİYSİLERİ

Dağlık bir bölge olan Yusufeli'de giysiler ekonomik ve sosyal şartlara uyum göstermiştir. Aslında bütün bölgelerde bu kural geçerlidir. Eskiden Şal- Çuha denen ve tezgahlarda dokunan kalın kumaşlar giyilirdi. Bu kumaşlar genellikle keçi kılından dokunurdu. Kıllar iğle eğirilerek ip haline getirilir kuyu denen tezgahlarda dokunurdu.

ÇORUH NEHRİNDE PİRİNÇ YUSUFELİ

Altta şalvar, arkası geniş ve yarım poturlu ağı ise biraz düşükçe alta doğru daralan bir şekildedir. Şalvarın en alt kısmına önceleri ayak tabanına geçecek şekilde ip bağlanırdır. Daha sonraları topuktan bir karış yukarı doğru yandan düğmeler dikilmeye başlanmıştır. Bu oturup kalkarken yukarı sıvanmayı önler. Bilahare bu ip yerini geniş lastik alır. Yine yörenin çok dağlık olması tarım ve hayvancılıkla uğraşma gereği şalvarın şeklini etkilemiştir.

YUSUFELİ PİRİNCİ

Daha sonraları bu şalvarın yerini İngiliz külotu denen pantolonlar almıştır. Bunun özelliği alt taraf yine dar arkada potur yok diz ile bel arası kavisli bir şekilde olup dizden aşağı yandan düğmelidir. Ayakta ise bilindiği gibi çarık. Yine ayakta yün ve diz boyu çoraplar giyilir. Makbul çarıklar öküz derisindendir. Vücudun üst kısmında içte gömlek vardır.

ÇORUH NEHRİ RAFTİNG

Ön tarafı açık ve düğmelidir. Boğaz kenarında siyah şeritler bulunur. Bunlar süs olmayıp kiri göstermemek için uygulanmıştır. Boğaz yarım dik yaka şeklindedir. Cepken denilen üst giysisi şalvar gibi Şal - Çuha denen ve tezgâhlar da dokunan kumaşlardan olurdu. Ön tarafı elips şeklinde açıktır. Bağlandığı zaman belden sol taraf sağın üstüne gelir ve boğaz ile göğüs arası V şeklinde olur. Kenarları sarı veya beyaz şerit başta kabalak denilen başlık bulunur. Mısırın çok yaygın oluşu kabalağa bir de püskül takılmasını sonuçlanmıştır. Hem süs hem de sembol 'dür.

Kabalağın yanları uzun olur. Bazen yanlar başa sarılırken bazen yüzü ve boğazı korumak için kullanılır.

KADIN GİYSİLERİ

ÜÇETEK:

Şavşat, Artvin' in merkez köyleri, Yusufeli, Ardanuç ve Borçka'nın iç kısımlarıyla Arhavi ve Hopa' nın merkeze yakın köylerinde giyilmekte olup bu gün bile bazı köylerde üçeteğe rastlanmaktadır. Üçetek genel olarak düğünlerde ve bayramlarda giyilir. Yalnız kışın soğuktan korunmak için devamlı giyildiği tespit edilmiştir. Ön tarafı tamamen açık, belden az aşağıdan itibaren iki yırtmacı bulunmaktadır. Genellikle kalın ve parlak kumaştan olur.

FİSTAN:

rahat hareket edebilmek için alt tarafı oldukça geniştir. Beli bol ve ayak topuğuna kadar uzunluğu vardır. Etek kısmına süs şeritleri konur. Ön tarafı boğazdan göğüs altına kadar açıktır. V şeklindeki yakanın kenarları da şeritlerle süslenir. Şeritler üstüne düğmeler dikilir. Bu düğmeler daha çok gelinlik genç kızlarda görülür. Kolları uzundur ve ucu şeritlidir. Bazen üç etek giyilmeden sadece fitan giyilir.

ŞALVAR:

Boldur ve topuğa kadar iner. Topukta düğme ile bağlanır. Ağ kısmı geniş olur. Şalvarın genişliği Anadolu kanının bilhassa gurbetçi bölgeler de çokça işi yüklenmesi ve çok çalışması nedeni ile genişliğe gerek duyulduğundandır. Şalvarlar öteki giysilere nazaran daha kalın kumaşlardan yapılır. Alt kısmına yani topuktan 20-25 cm yukarı kadar daha kalın şal kumaş dikilir. Bunlara mahallinde tozluk denir.

YUSUFELİLİM

GÖMLEK:

Tıpkı fistan gibidir. Fark olarak biraz daha dar, üst kısmı kapalı ve altta şerit bulunmaz. Fistandan kısadır. Boğaz önden veya yandan düğmeli olur. Genellikle beyaz renkte olurlar.

BAŞ:

Başa iyice oturan bir yarım kofi vardır. Mahallinde kasnak denir. Kofinin üstüne yazma bağlanır. Gelinlik çağındaki kızlarda alında altın veya gümüş takılar bulunur. Yaşlı kadınlar ise tezgâhlarda dokunan ve leçek denilen ince çizgili örtüler bağlarlar. Saçlara boncuklar takılır.

PEŞTAMAL:

Her zaman için özel olarak dokunur. Taşıma ve toplama aracı olarak kullanıldıkları için kalın ve dayanıklı olmaları gerekir. Peştamal' lar bele kaşik denilen ince uzun örgülerle bağlanır. Yine kuşaklarda bağlanır. Kuşaklar ekseri açık ve kırmızı renkte olurlar.

YELEK:

Bilhassa kışın çok giyilir. Kalın kumaştan yapılır. Kolları fistana göre biraz daha kısadır. Kenarları şeritlerle süslenir.

Bu gün artık bu giyisiler sadece hafızalarda kalmış tatlı birer anı gibidir. Cumhuriyetten sonra yörede erkek ve kadın giyim kuşamı tamamen değişmiş, Türkiye'nin herhangi bir yeri ile aynı hale gelmiştir.

TULTUM

ARTVİN YUSUFELİ HALK ÇALGILARI

Yusufeli'de zurna olarak orta kaba Zurna kullanılır. Davul orta boy davuldur.

Tulum: Bu yörede çalınan tulum Doğu Karadeniz in kıyı kesiminde çalınan tulumun sesini tutmaz. Onlar genellikle ince sesli hemen hemen kemençe ayarında tulum çalarlar. Artvin ve iç bölgelerdeki daha kaba seslidir. Sesi bir hayli gürdür. Karadeniz tulumunda, bilhassa Hemşin 'liler çaldıkları tulumda tonu veren Daden denilen kısımlar beşer deliklidir.

Bizde ise dadenlerin biri beş öteki üç deliklidir. Artvin içinde ve çevrede Öküz bonuzu ses tonunu gür ve toplu vermesi için havın ucuna takılır. Üflenen kısma sübap takılmadığı için tamamen nefes gücüne dayanır. Yusufeli ilçesi ve köyleri bu çalgıyı devamlı kullanmaktadır. 

TULUM KESİNLİKLE YANINDA BAŞKA BİR MÜZİK ALETİ KABUL ETMEZ BAŞLI BAŞINA BİR ÇALGIDIR.

HALK OYUNLARI

Halk oyunlarını ilçemiz içinde araştırıp incelediğimizde çok değişik yapı ve ritimlere sahip olduğunu görürüz. Oyunlar genellikle toplu olarak oynanır. Erkekler dışarıda yani meydanda, kadınlar ise içeride (evde) oynarlar. Erkek ve kadın oyunları grup olarak oynandığı gibi tek olarak oynanan köçekler de vardır.

1. Yusufeli'nin Çoruh vadisi boyunda, Artvin kesimine yakın olan köylerinde oynanan oyunlar : Bu yörenin oyunları davul - zurna eşliğinde genellikle Atabarı, Deli Horon, Düz Horon, Ondörtlü ve Sarı Çiçek oyunları olup, erkekler tarafından kalabalık karşısında meydanda oynanır. Kadınlar ise evde, kapalı yerlerde türkü ve maniler söylemek suretiyle kendi aralarında oynarlar. Kadın oyunlarında çalgı yoktur.

2. Yusufeli'nin Çoruh vadisinde, Erzurum yöresine yakın olan köylerinde oynanan oyunlar : Bu yörenin oyunları Erzurum yöresi halkoyunları etkisi içinde görülür. Örneğin : Ağır Bar, Temir Ağa, Hoşbilezik, Koçeri, Sallama, Üçayak gibi oyunlar. Bu oyunlar ağır tempolu oyunlardır. Bu yörede halkoyunlarına karşı aşırı başlılık ve ilgi görülür. Oyuna katılacak kişiler yaş sırasına göre dizilirler. En başta yaşlılar, sonra orta yaşlılar ve en sonunda da gençler yerlerini alırlar. Bu durum Yusufelililerin birbirlerine karşı olan saygılarının bir ifadesidir.

3. Yusufeli'nin Barhal vadisinin oyunları : Bu yöre oyunlarından söz etmeye başlarken Kobak oyunundan bahsetmek gerekir. Kobak oyunun hemen hemen milli bir oyun haline gelmiştir. Kobak oyununun kendine has müziği, türküsü ve ritmi vardır. Tulum eşliğinde oynanır. Oyun oynayanlar çok kalabalıktır. Oyunu bir kişi idare eder. O kişi oyunun bütün figürlerini en iyi bilen kişidir ve gerektiği yerlerde verdiği komutlarla oyunu daha neşeli ve çekici hale getirir. Heyecan duyguları kabaran herkes bu oyuna iştirak eder. Böylece oyuna katılanların sayısı iki - üç misline çıkar. Çalgı bir ara durdurulup, oyunun türküsünü karşılıklı olarak söylerler .

Oyunlar Hakkında Bilgiler:

HALK OYUNLARI RESİMİ

Kobak: Halka yapısı biçiminde, tulum eşliğinde genellikle erkekler tarafından oynanır. Oyun, adını Yusufeli'nin Kobak köyünden almıştır. Oyunun kaynaklanması Çoruh Nehri ile de ilgilidir. Oyun içerisindeki bazı figürler, Çoruh Nehrinde kürek çekme hareketlerini gösterir. Kobak Oyunu belli başlı komutlarla (Topal, Topal -işle, İşle-üç vur sağa, üç de sola, çek kürek çek, Ha vurdu Kobak... gibi) kendine has bir oyundur. En çok oynanan oyunlardandır. Nadir olarak kız erkek karma olarak da oynanır. Daha çok düğünlerde ve eğlencelerde oynanır. Sayı sınırlaması yoktur. Herhangi bir değişikliğe uğramamıştır.

Cilvelo Oyunundan bir bölüm

Cilvelo: Genellikle halka yapısı biçiminde oynanan bir kadın oyunudur. Oyun oynanırken atma türküler söylenerek karşılıklı soru ve cevaplarla oynanır. Oldukça estetik bir yapıya sahip olup, sağa sola yürüme ve üçleme figürlerinden oluşur. Cilvelo, düğün ve eğlencelerde daha çok türkü olarak söylenip, kadınlar tarafından oynanır. Oyun adını türkü sözlerinden almıŞtır. Oyunda anlatılmak istenen tema : beğenme, beğenilme ve kur yapmadır. Genelde düğün ve eğlencelerde oynanır.

Cilvelo Oyunundan bir bölüm

Koçeri - Koççari: Oyun adını bir erkek adından almıştır. Bu kişi çok gezen, çok dolaşan, yerinde durama yan bir kişidir. Bölgede genç kızların bir kahramana olan duygu ve çağrısını dile getirir bir oyundur. Genç kızların bir koçeriye vurulmasıyla onu gördükleri zaman beğenilmek maksadıyla oynadıkları bir oyundur. Oyun oynanırken bu kahramanı da aralarına şöyle davet ederler : "Oy ninni koçeri, Sallan da gel içeri" diye söyleyerek kahramanı davet ederler. Oyun halay yürüyüşü gibi başlar, hızlanma çapraz ve çöküş figürlerinden oluşur. Oyun halka yapısı biçiminde oynanıp, belli bir sayı sınırlaması yoktur. Oyunu kuran kişinin Koççari isimli bir erkek olduğu araştırılmıştır.

Koçari oyunundan bir bölüm

Deli Horon: Halka yapısı içinde oy nanan, Artvin'in temel oyunlarından biridir. Figürlerin birçoğunun gerginlik, sertlik ve gerilim içerisinde yapılması oyuna bu niteliği ve adı kazandırmıştır. Oyunda coşkuyu sağlamak için atılan naralar (kıcına) esastır. Her figürü belirleyen komutlar, yöresel sözlerle verilir. Bu komutlar : Başla, BaŞla işle, İşle-kollar üstte, Kollar siya-kındır oyna, Dura durakollar çabuk- gel oguna diza- vuur orta topuk... gibidir. Oyunda sayı sınırı yoktur. Genellikle meydanda oynanır. Oyunun kaynakçası hakkında ve hazırlanışı, oynanışı, hareketliliğinin yörede birlik, beraberlik ve dayanışmanın sembolü olduğuna, kararlılık ve güçlülüğü ifade ettiği konusunda ortak düşünceye varılmıştır. Halk arasında, bu oyununa dair "Deli Horon oynandığı yerde kırk yıl ot bitmez" sözü ve esprisi yaygındır. Bazı kesimlerde Kuçen Deli Horonu, Kocabey Deli Horonu gibi isimlerle de oynanır. Oyunu kuran kişi bilinmeyip, Artvin'in en güzide oyunudur. Yalnız erkekler tarafından oynanır. Yapılan düzenlemelerde oyunun geleneksel formunda, adım ve figürlerinde hiçbir düzeltme yapılmamıştır. Orjinal haliyle sahnelenmiştir.

Deli Horon Oyununudan bir görünüm.

Düz Horon: Genellikle düğünlerde kızlı-erkekli beraberce oynanır. Çoğunlukla yüz açımı törenlerinde oynanır. Halka yapısı biçiminde oynanan temel oyunlardan olup, Hareketli, estetik, oldukça canlı bir oyundur. Çoruh'un durgun zamanlarını sembolize ediyor olmasından dolayı zaman zaman Durgun Çoruh adıyla da anılır. Oyun, başlangıcından bitişine kadar belli bir tempo ve coşku ile oynanır. Sayı sınırlaması yoktur. Kalaba lık bir kitlenin katılımıyla coşku içinde oynanan bir oyundur. Herhangi bir düzenlemeyle şekil değişikliğine uğramamıştır.

YUSUFELİ İLÇE NÜFUS

İlçenin nüfusu 2008 genel nüfus sayımına göre 22.220'dir. Bunun 6.106'i ilçe merkezinde, 16.114'i ise kasaba ve köylerde yaşamaktadır.Yusufeli nüfusunun(Yaklaşık) yüzde 90'lık büyük kısmı Kıpçak Türk'üdür geriye kalan nüfus Gürcü'ler ve az Sayıda çingene(Poşa)lerden oluşmaktadır Poşalar-(çingene) Yusufeli'nin Kınalıçam(yaklaşık 200 nüfus),Bahçeli ve sebzeciler köylerinde yaşamaktadırlar.

Yıllara göre ilçe nüfus verileri

Yıllar Merkez Köyler Toplam

2008 6.106 16.114 22.220

2007 6.085 16.860 22.945

2000 6 105 23 028 29 133

1990 3 954 33 106 37 060

1980 2948

1970 2466

1960 1624

1950 812

1940 666

1927 167

YUSUFELİ İLÇE DAĞLAR
Dağlar 

Karadağ (2399)m : İlçenin güneyinde yer alır kınalıçam köyü nün kurudere(mevenk,Haydar)mahallesi bu dağın eteklerinde kuruludur.

Hz. Ali Dağı (2232m) : İlçenin güneydoğusunda yer alır,bu dağın zirvesi kınalıçam köyü sınırları içindedir bu dağın bir kısmı erzurum il sınırları içinde kalmaktadır.

Kaçkar Dağı (3937 m): İlçenin kuzeybatısında yer alır. Rize ile il sınırını oluşturur. 3937 m yüksekliği ile Kuzeydoğu Anadolu Dağlarının en yüksek dağıdır. Kaçkar Dağı'nda çok sayıda endemik bitki ve çiçek türünün varlığı saptanmıştır. Kaçkar’ın etekleri yaz mevsiminde rengârenk çiçeklerle bezenir ve bu durumda dağ, trekkingciler için doyumsuz manzaralar sunar. Dağcılık sporuna da oldukça uygun bir dağ olup Türkiye’nin en önemli ve en tanınmış dağlarının başında gelmektedir. KAÇKAR adı:kıpçak türkçesinde -TEKE-anlamına geliyor.yani,KAÇKAR:TEKE DAĞLARI.

Altıparmak Dağları (3562 m): İlçenin kuzeybatısında yer alıp kuzey-batı doğrultusunda uzanarak Rize ile il sınırını oluşturur. Altıparmak Dağları sıradağlar biçiminde uzanmakta olup birçok dağ bu silsileye mensuptur. Çok sayıda buzul gölünün yer aldığı Altıparmak Dağları, Barhal Çayı'nın da kaynaklarını oluşturur. Trekking ve dağcılık sporlarına elverişlidir.

YUSUFELİ İLÇE AKARSULAR

Çoruh Nehri: İlçenin en büyük akarsuyu Çoruh Nehridir. Yusufeli sınırlarındaki bütün çay ve dereler Çoruh’un kollarını oluştururlar. Çoruh Nehri, kaynağını Mescid Dağının (3255 m) batı yüzünden alır. Önce batı doğrultusunda akıp Bayburt’tan geçtikten sonra bir yay çizerek doğuya yönelir. Yokuşlu köyü önünde Yusufeli sınırlarına girer. Yusufeli, Artvin ve Borçka’nın içerisinden geçtikten sonra Borçka’nın Muratlı kasabasından da geçerek burada il ve ülke sınırlarını terk eder ve Batum’da Karadeniz’e dökülür. Toplam uzunluğu 376 km olan Çoruh Nehrinin il sınırları içerisindeki uzunluğu 150 km. olup 100 km.si Yusufeli sınırları içerisinde seyreder. Çoruh’un debisi Mayıs ayında (569/529 m³/sn.) zirveye çıkar. Yıl boyunca en düşük debisi ise 53.09 m³/sn.’dir. Eğim %5’tir.

Çoruh Nehrinde başta sazan,kefal ve alabalık olmak üzere birkaç balık türü bulunur.

Çoruh Nehrinin Yusufeli sınırları içerisinde seyreden 100 km'ik kısmı raftig ve kano gibi su sporları için en uygun ve en zorlu parkurları meydana getirmiştir.

Barhal Çayı'nın tamamı Yusufeli sınırları içerisinde yer alır. Kaynaklarını Altıparmak Dağları ve Kaçkar Dağından (3937 m) toplar. İki kolu Yaylalar (Hevek) köyünün aşağısında birleşir ve buradan kuzeydoğuya doğru akmaya devam eder. Yaylalar köyü içerisinden geçtiği için, kaynağından Altıparmak köyüne kadar olan bölümüne Hevek Suyu adı da verilir. Altıparmak köyü içerisinde, kaynağını Kaçkar Dağından alan ve aynı zamanda Barhal Çayının en büyük kolu olan Kocaçay'ı alır. Balcılı köyü yakınlarında Yüksekoba (Kobak) Suyunu aldıktan sonra kuzeybatı-güneydoğu doğrultusunda seyrederek, Dereiçi köyü yakınlarında, Balalan (Arcivan) Deresini de alır. Yusufeli ilçe merkezinin tam ortasından geçerek, ilçe merkezinin önünde, Kâzım Karabekir (Kazahora) mahallesi ile Üzümbağı (Hamzet) mahallesinin karşısında Çoruh Nehrine karışır. Oldukça berrak ve temiz bir su olup alabalık yönünden de çok zengindir. İlçe merkezinin içme suyunun kaynağını teşkil eder. Bu çayın üzerinde, Sarıgöl mevkiinde şahısa ait alabalık çiftliği kurulmuştur. Yatağı boyunca sulama suyu olarak da kullanılmaktadır. Bunlardan başka ayrıca su sporlarına elverişli olup bu suda rafting ve kano gibi su sporları yapılır.

Oltu Çayı 

İlçenin Pamukçular (Ohur) köyü yakınlarında Yusufeli sınırlarına girer. Yusufeli-Oltu-Erzurum yol ayrımı mevkiinde Tortum Çayı ile birleşir ve her iki çay, Oltu Çayı adıyla Günalp Kayası (Su kavuşumu) denilen mevkide Çoruh Nehrine karışır.

Tortum Çayı

Kargapazarı Dağları’nın kuzey yamaçlarından kaynaklarını alan Tortum Çayı, Erzurum–Artvin il sınırında bulunan Kınalıçam (Aşpişen) köyünde Yusufeli sınırlarına girer ve Kınalıçam köyü içerisinden geçerek Yusufeli-Oltu-Erzurum yol ayrımı mevkiinde Oltu Çayı ile birleşir. Su kavuşumu mevkiinde Çoruha karışır.

YUSUFELİ İLÇE İKLİM

İlçe genelinde Karadeniz iklimi ile karasal iklim arasında bir geçiş iklimi tipi hakim olmakla birlikte ilçe merkezi ve yakın çevresi ile Çoruh Nehrine yakın yerlerde yazlar sıcak ve kurak, kışlar ılık ve yağışlı geçer; Akdeniz iklimini andırır. Buralarda Akdeniz ikliminin tipik bitki türleri olan zeytin, incir, üzüm gibi meyveler bolca yetişir. Vadinin yüksek kesimlerinde karasal iklim hüküm sürer. Yazlar serin, kışlar soğuk ve yağışlıdır. Yağışlar genelde ilkbahar sonu ve yaz başlarında görülür.

İlçenin yıllık hakim rüzgâr yönü batı–doğu doğrultusundadır. Rüzgârlar yılın ilk yedi ayında batıdan; ağustos, eylül, ekim aylarında güneybatıdan; kasım ayında güneyden ve aralık ayında ise kuzeyden eser. Yaz aylarında ise meltem rüzgârları eser. Rüzgârlar, gündüzleri vadiden dağa doğru, geceleri ise dağdan vadiye doğru eser.

İlçe alanının 28.620 hektarlık bölümü ormanlarla kaplıdır. Ormanlar genellikle yüksek kesimlerdedir. Ağaç türü olarak çam, sarıçam, ladin, köknar, karaağaç, meşe (pelit), ardıç, kayın, dişbudak, kızılağaç ve yabani kavak bulunur. İğne yapraklılar çoğunluktadır. Ormanlar, 700–2500 m arası rakımlarda yer alır.